Garść myśli człowieka wierzącego

"Wówczas przemówił Jezus do tłumów i do swych uczniów tymi słowami: Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą. Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. Lubią zaszczytne miejsca na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach. Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi. Otóż wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy braćmi jesteście. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie. Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo jeden jest tylko wasz Mistrz, Chrystus. Największy z was niech będzie waszym sługą. Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony".

Rozważania o Ewangelii:

W słowach skierowanych do faryzeuszy i uczonych w Piśmie Jezus (i starożytny Kościół) kreśli dwa obrazy uczniów: pierwszy karykaturalny, drugi - prawdziwy.

Karykaturę ucznia Jezusa obrazują słowa krytyki wobec faryzeuszy. Jezus zarzuca im przede wszystkim brak spójności, niekonsekwencję, hipokryzję, brak równowagi między czynami a sercem, oddzielanie sfery zewnętrznej od wewnętrznej, separację serca od moralności i prawa. Faryzeusze składają Bogu ofiary, zachowują prawo, a pomijają istotę - sprawiedliwość, miłosierdzie, miłość.

Zarzuca im ponadto głębokie rozdarcie między słowami a działaniem i stosowanie podwójnej miary. Wobec innych są wymagający, surowi, natomiast wobec siebie pobłażliwi; stosują taryfy ulgowe, ułatwienia. Są dobrymi nauczycielami, ale złymi przykładami. Jezus nie podważa oczywiście autorytetu uczonych w Piśmie, nie zachęca do nieposłuszeństwa. Piętnuje jedynie nauczanie, któremu nie towarzyszy odpowiednia praktyka.

Nagłówek 1
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vivamus mattis felis consequat volutpat condimentum. Praesent tincidunt orci nunc, feugiat maximus purus fermentum vitae. Nam mattis accumsan sem non luctus. Curabitur finibus venenatis diam sed vestibulum. Curabitur dictum leo libero. Curabitur fermentum dictum dui, in pulvinar ligula hendrerit et. Vivamus pharetra eros ipsum, non dictum ex convallis sit amet. Nulla efficitur, sem vitae placerat mattis, dolor turpis feugiat neque, nec venenatis quam eros in nunc.



Nagłówek 2
Maecenas ullamcorper sed nisl auctor ullamcorper. Morbi eu consequat velit. Aenean maximus urna eu diam pellentesque, non venenatis erat ultricies. Duis et tempor libero. Cras et viverra eros, a euismod enim. Aenean vitae ex id ligula mollis cursus. Maecenas condimentum ante et dapibus semper. Ut erat mauris, placerat ac mattis id, cursus nec purus. Aliquam luctus metus sit amet magna malesuada, non luctus magna lacinia. Aenean magna mi, aliquet quis suscipit vitae, vulputate eget sapien. Aliquam tristique lacus nibh, et dapibus metus convallis sed. Nulla facilisi. Phasellus iaculis nulla eget nulla blandit fermentum. Aliquam pretium mattis fringilla. Donec sed tincidunt lacus. Interdum et malesuada fames ac ante ipsum primis in faucibus.

Donec sagittis risus sit amet orci ultricies, sed vehicula nibh faucibus. Nam eu nisi quis tortor faucibus gravida. Donec porttitor odio a lacus tristique, nec dapibus mi tincidunt. Nullam fermentum turpis vel nisi sagittis ultricies. Donec maximus est orci, et bibendum arcu facilisis sed. Vestibulum ante ipsum primis in faucibus orci luctus et ultrices posuere cubilia Curae; Nunc viverra suscipit dui, at efficitur ligula faucibus commodo.

Innym grzechem faryzeuszy (i uczniów Jezusa, może nas?) jest poszukiwanie własnej chwały, próżność i niezdrowe ambicje. Lubią pierwsze miejsca w synagogach i pozdrowienia na ulicach. Chcą, by ich tytułowano. Pragną prestiżu i sukcesu. Spełniają wszystkie swoje uczynki, aby się ludziom podobać, np. rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. Filakterie były skórzanymi szkatułkami, zawierającymi najważniejsze fragmenty Biblii. Mężczyźni w czasie porannej modlitwy zawieszali je na czole i na lewym ramieniu. Faryzeusze nosili je przez cały dzień, a nawet powiększali, aby były widoczne dla innych. W podobnym celu wydłużali frędzle u płaszczów. Filakterie i frędzle miały znaczenie symboliczne, pozwalały mieć zawsze przed oczyma Prawo Boże. Tymczasem tego brakowało faryzeuszom, oczekiwali ludzkiej chwały, profitów, osobistych korzyści.

Na tle faryzeuszy Jezus kreśli obraz prawdziwego ucznia. Jest nią osoba, która nie skupia uwagi na sobie, ale kieruje ją dalej, na jedynego Mistrza. Uczeń Jezusa jest w cieniu, nie na pierwszym planie; nie mówi swoich słów ani nie szuka swojej chwały. Uznaje, że wszyscy są braćmi (równi), a nawet więcej, w pokorze innym służy.

Słowa Jezusa są rachunkiem sumienia dla hierarchii kościelnej, ale również dla każdego chrześcijanina. Zastanówmy się dziś: jakie są prawdziwe motywacje mojej wiary i religijności? Czyjej chwały szukam: Bożej czy ludzkiej? Czy traktuję wszystkich jednakowo? Czy jestem wymagający wobec siebie czy tylko wobec innych? Czy za moimi słowami idą czyny (por. Ap 14, 13)?