Garść myśli człowieka wierzącego.
Przyjście Syna Człowieczego na świat powoduje, że Dobra Nowina jest słyszana przez ludzi. Czas się wypełnia i bliskie jest Królestwo Boże. Jest tak bliskie i tak rzeczywiste, że Ono jedynie nadaje sens i kierunek życiu człowieka. Nowe istnienie głoszone przez Chrystusa spotyka się jednak z oporem ze strony zła. Jezus jednak pełni swoje posłannictwo nauczając uzdrawiając chorych i uwalniając ludzi z niewoli grzechu i w ten sposób ucieleśnia obecność Królestwa Bożego.
Jezus został zaproszony przez Piotra do swego domu. Tam mimochodem jest poinformowany o chorobie teściowej jego gospodarza. Nie jest proszony o uzdrowienie przy okazji wizyty w tym domu, a jedynie poinformowany o chorobie. Gdzieś między wierszami może ukrywać się cicha intencja, czysto ludzkiego oczekiwania, żeby Jezus dokonał cudu uzdrowienia. Ciągłe przebywanie z Jezusem pozwala uczniom przedstawiać Mu swoje potrzeby i uzyskać niezwłoczną pomoc. Piotr głosząc swoje świadectwo o Jezusie będzie mówił o relacji, jaka łączy go z Mistrzem, będzie głosił o dobrodziejstwach jakie od Niego otrzymał albo doświadczył tylko dzięki bliskości Nauczyciela.
Uzdrowienia są znakami, które ukazuje Jezus, aby pomóc
uwierzyć innym w to: Kim jest Syn Człowieczy. Niekoniecznie musi to dotyczyć chorego, bo choć wiara oznacza także ufność i nie jest wystarczającym warunkiem uzdrowienia, to uzdrowienie jest czymś więcej niż tylko wyleczenie z określonej choroby. Dotknięcie Jezusa przywraca odrzuconym ich właściwe miejsce w rodzinie ludzkiej.
Wszyscy uzdrowieni z fizycznych dolegliwości są obrazem adresatów działalności Jezusa. Tymi ludźmi są wszyscy, którzy źle się mają w sferze duchowej, a mianowicie grzesznicy. Ewangelista zwraca baczną uwagę na jednorodną i konsekwentną charakterystykę tych, do których zwraca się Jezus, aby uzmysłowić wszystkim, że są nimi ci wszyscy, o których Marek pisał, że przychodzą do Jana wyznając swoje grzechy (por. Mk 1,5).
Duchowi przeciwnicy Chrystusa wiedzą dokładnie kim On jest, dlatego od razu Go rozpoznają i mówią o tym wobec zebranych. Jezus od razu ucina ich wypowiedź i każe zamilknąć. W przeciwieństwie do złych duchów ludzie nie mają pełnego obrazu Jezusa, stąd musi ich powoli przygotować na to, by rozpoznali w Nim umierającego i zmartwychwstałego Mesjasza.
Działalność Jezusa to nie posłanie ograniczone do pojedynczych ludzi, czy określonych, nadzwyczajnych sytuacji. Zakaz skierowany do demonów rodzi pytanie o prawdziwą tożsamość cudotwórcy, a jednocześnie o ostateczny cel działalności Jezusa. Z pewnością doświadczający cudów Jezusa nie mają dowiedzieć się tego, o czym wiedzą demony. Jaki jest cel Ewangelii tego jeszcze czytelnik się nie dowie, bo pozostałby w określonym historycznym miejscu, a ze strony wierzącego konieczne jest opuszczenie ciepłego gniazdka i udanie się w drogę za Jezusem. Podczas tej wędrówki człowiek doświadczy, dlaczego Jezus nie chce ujawnić swojej tożsamości przez tych, którzy ją znają. Idąc z Jezusem wierny ma możliwość poznać cel cudotwórczej działalności Jezusa, ze szczególnym akcentem, który pada na egzorcyzmy.
Adres
Kontakt
Konto Parafii
Bank Spóldzielczy
75 9171 0004 0013
9609 2000 0010
Obserwuj nas