Sakramenty
Sakrament – w chrześcijaństwie obrzęd religijny rozumiany jako widzialny znak lub sposób przekazania łaski Bożej, ustanowiony, zgodnie z wiarą, przez Chrystusa.
Chrzest
Chrzest – w chrześcijaństwie obrzęd nawrócenia i oczyszczenia z grzechów, sprawowany na polecenie samego jego założyciela Jezusa Chrystusa (por. Mt 28,18–20).
Dokumenty potrzebne do uzyskania chrztu w kościele.
- świadectwo urodzenia dziecka,
- świadectwo ślubu kościelnego rodziców,
- dokumenty potwierdzające dane osobowe rodziców,
- zaświadczenie z parafii zamieszkania, że dana osoba może pełnić funkcję matki lub ojca chrzestnego,
Bierzmowanie
Bierzmowanie, chryzmacja – jeden z trzech sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego w Kościele katolickim, prawosławnym i anglikańskim. Zgodnie z tradycją chrześcijańską bierzmowanie uważane jest za drugi po chrzcie sakrament inicjacji chrześcijańskiej.
Dokumenty potrzebne do udzielenia bierzmowania.
- metryka chrztu
- zaświadczenie o uczestnictwie w katechezie szkolnej lub ostatnie świadectwo katechizacji
- w przypadku osób starszych — świadectwo ukończenia katechizacji szkolnej
Małżeństwo
Małżeństwo sakramentalne – usankcjonowany religijnie związek monogamiczny mężczyzny i kobiety będący sakramentalnym znakiem miłości Chrystusa i Kościoła.
Dokumenty potrzebne do zawarcia małżeństwa w kościele.
- Aktualny (tzn. nie starszy niż 3 miesiące) akt chrztu obojga narzeczonych.
- Świadectwo ukończenia katechezy z zakresu szkoły ponadpodstawowej, ponadgimnazjalnej.
- Dowody osobiste narzeczonych.
- Świadectwo ukończenia katechezy przedmałżeńskiej.
- Zaświadczenie z Poradni dla Narzeczonych.
- Dane świadków (imię, nazwisko, data urodzenia, adres).
- W przypadku zawierania małżeństwa konkordatowego wymagany jest ważny dokument z Urzędu Stanu Cywilnego o braku przeszkód cywilnych do zawarcia małżeństwa (ważny 3 miesiące od momentu wystawienia).
- Jeżeli kandydaci zawarli już związek cywilny przedstawiają stosowny akt, w przypadku wdów i wdowców konieczny jest także akt zgonu małżonka.
Namaszczenie chorych
1529 Za każdym razem, gdy chrześcijanin zostaje dotknięty ciężką chorobą, może otrzymać święte namaszczenie; również wtedy, gdy już raz je przyjął i nastąpiło nasilenie się choroby.
1530 Sakramentu namaszczenia chorych mogą udzielać tylko kapłani (prezbiterzy lub biskupi). Przy jego sprawowaniu używają oni oleju poświęconego przez biskupa lub w razie potrzeby przez samego prezbitera, który celebruje ten sakrament.
1531 Istota celebracji tego sakramentu polega na namaszczeniu czoła i rąk chorego (w obrządku rzymskim) lub innych części ciała (w obrządkach wschodnich); namaszczeniu towarzyszy modlitwa liturgiczna kapłana - celebransa, który prosi o specjalną łaskę tego sakramentu.
1532 Skutki specjalnej łaski sakramentu namaszczenia chorych są następujące:
- zjednoczenie chorego z męką Chrystusa dla jego własnego dobra oraz dla dobra całego Kościoła;
- umocnienie, pokój i odwaga, by przyjmować po chrześcijańsku cierpienia choroby lub starości;
- przebaczenie grzechów, jeśli chory nie mógł go otrzymać przez sakrament pokuty;
- powrót do zdrowia, jeśli to służy dobru duchowemu;
- przygotowanie na przejście do życia wiecznego.