Historia kościoła murowanego w Ociece.

W dniu 19.07.1886 umiera tutejszy proboszcz ks. Mateusz Grzonka, i zostawia w testamencie 3000 florenów spadku, na rachunku w Kasie Oszczędnościowej w Ropczycach na budowę nowego kościoła, murowanego z cegły. Następca ks. Mateusza Grzonki ks Jan Maciaszek, wprowadza w Parafii składkę na budowę, nowego kościoła przez jeden miesiąc, w roku w 1887 roku.
W roku 1891 na rachunku, w Kasie Oszczędnościowej było już ponad, 4000 florenów, wolą ks. Jana Maciaszka było zbudowanie kościoła w stylu gotyckim.
Dnia 10 września 1891 roku, parafianie mieszkający i pracujący w Ameryce, przysyłają ze składek, 183 floreny na budowę kościoła, które wpłaca na rachunek, w Jasie Oszczędnościowej w Ropczycach.
30 grudnia 1893 roku umiera ks. Jan Maciaszek .
W roku 1894 parafię obejmuje ks. Mateusz Skopiński, ze składek parafian zostaje zakupiony dzwon, „Urban” o wadze około 300 kg i przebudowuje, ( przebudowa prowadzona jest prawdopodobnie dlatego że dzwonnica była za mała na ten dzwon lub był już jakiś dzwon Kronika nic o tym nie wspomina) za pieniądze parafian z Ameryki.
Do roku 1904 parafią kieruje paru księży, w tym czasie trwa normalna praca duszpasterska, aż do przybycia ks. Józefa Piechowicza.
Dnia 10.03.1904 przybywa, do parafii Ocieka ks. Józef Piechowicz z Ropczyc gdzie był wikarym.
W roku 1905 wieś Ociekę odkupuje, od Tomasza Wydżgi, hr Romer z Woli Ocieckiej, wielki fundator parafii. W roku 1905 ks. Józef Piechowicz buduje, z własnych środków cegielnię i w roku 1905 proboszcz Józef Piechowicz, wypala 100 000 cegły na nową murowaną plebanię,  (która po wielu przeróbkach stoi do dzisiaj) w roku 1906 zostaje wykończona i do niej się wprowadza, po wybudowaniu plebani ks. Józef Piechowicz po zachęceniu przez ks. biskupa Leona Wałęgę, podejmuje decyzję o budowie nowego kościoła z cegieł i już w roku 1906 zaczyna, wypalać cegłę na kościół, a w roku 1907 wizytuje parafię ks, biskup Leon Wałęga, który popiera decyzję ks. proboszcza Józefa Piechowicza, o budowie nowego kościoła.
W roku 1908 wiosną przystępuje do budowy kościoła, i na zimę tego samego roku jest już pod dachem, natomiast w roku 1909 wykańcza kościół na tyle że można już odprawiać nabożeństwa. W roku 1910 ks. biskup Leon Wałęga dokonuje konsekracji kościoła. Dokumenty podają sumę jaką kosztowało wewnętrzne wyposażenie kościoła a było to przeszło 13000 koron.
W roku 30.09.1911 ks proboszcz Józef Piechowicz zostaje przeniesiony do parafii Nockowa i tam jest już do końca życia (tam jest pochowany).
Na parafię przybywa wtedy, dnia 21.03.1912 ks. Józef Piekarzewski, i zaczyna wykańczanie kościoła i meblowanie go. W roku 1913 kupuje dwa konfesjonały za 600 koron w warsztacie p. Gorlińskiego w Rzeszowie, który też wykonywał boczne ołtarze. W 1914 roku urządza zakrystię przez zakup komody, konfesjonału, lawaterza również w warsztacie Gorlińskiego, w roku 1914 zakupuje również organy w firmie Rieger za cenę 4000 koron, które zostały poświęcone przez ks. prałata Wolskiego 1maja 1914 roku. 28 lipca 1914 wybucha I Wojna Światowa która przetacza się przez Ociekę i pozbawia parafię najpierw dzwonów zarekwirowanych na cele wojenne oraz metalowych piszczałek od organów. Po wojnie w roku 1921 zakupiono nowe piszczałki do organów które zostały zarekwirowane w czasie I Wojny Światowej. W roku 1923 proboszcz ks. Józef Piekarzewski wraz Siostrą Zakonną Liborią piszą list do rodaków pracujących w Ameryce o pomoc w zakupie dla parafii dzwonów do kościoła. W Ameryce zostaje utworzony Komitet na czele którego staje Władysław Rudny do zebrania pieniędzy na zakup dzwonów po zebraniu części pieniędzy Komitet pyta listownie co mają zrobić z pieniędzmi ks. proboszcz odpisuje żeby zakupili i przysłali do Ocieki dzwony. Okazuje się że suma zebranych pieniędzy jest jeszcze nie wystarcza na zakup dzwonów więc organizują bal dobroczynny i zdobywają potrzebną sumę. Komitet zakupuje zakupuje w Ameryce w Cincinnatti w wysyłają dzwony do Ocieki 1 września 1924 są już w Gdańsku po załatwieniu wszystkich formalności ruszają koleją do Ocieki. Do Ocieki docierają 20 października 1924, konsekrowane zostają 25 listopada 1924 przez delegata ks. biskupa Leona Wałęgi ks. dr. Stanisław Bulandę. Następnie w roku 1924 pokryto dach kościoła blachą i przebudowano sygnaturkę (która według słów ks. Piekarzewskiego wyglądała jak gołębnik). W roku 1925 pismem z dnia 29 stycznia 1925 Kurii biskupiej do parafii Ocieka zastaje przyłączony przysiółek Kochanówka należący do tej pory do parafii Lubzina od dnia 15.02.1925 roku.
W roku 1927 z inicjatywy ks. proboszcza Obraz Matki Bożej Jagodnej (Ocieckiej) zostaje pokryty srebrną blachą (do tej pory obraz był pokryty pluszem) i srebrnymi koronami bogato zdobionymi kamieniami szlachetnymi. Na pokrycie obrazu srebro ofiarował ks. proboszcz i p. Rozalia Styczyńska z Blizny. Całą pracę wykonała firma z Kopaczyński z Tarnowa za którą zapłacono 2150zł. Poświęcenia dokonuje 14 sierpnia 1927 ks. Władysław Kopernicki dziekan z Dębicy.
Dnia 12 czerwca 1930 roku umiera ks. Józef Piekarzewski i zostaje pochowany w Ociece. Do parafii Ocieka przybywa ks. Piotr Stary z Przecławia.
Do wybuchu II Wojny Światowej w parafii i kościele jak na ówczesne czasy są normalne prace porządkowe przy kościele i cmentarzu.

II Wojna Światowa w kościele zapisuje znów swoje dramatyczne momenty.

Pierwszym takim momentem jest ogłoszenie 27 września wiadomości o wysiedleniu wsi Ocieka i przysiółków Sadykierz i Kochanówka i Blizna do dnia 5.października 1940 roku.
Dnia 29 września 1940 po odprawieniu nabożeństwa (było to w niedzielę na sumie) załadowano wyposażenie kościoła na około 40 wozów konnych i przetransportowano do parafii Przecław. Msze św. były jeszcze odprawiane do dnia 7 października 1940 codziennie pozostała tylko dolna część ołtarza i tabernakulum. Ostatnia msza była odprawiana w prawie pustym kościele ale jak napisał ks. Piotr Stary bardzo uroczysta i po mszy i zabraniu reszty wyposażenia kościół pozostał pusty. Po opuszczeniu Ocieki żołnierze niemieccy zdewastowali kościół wybijając szyby w oknach, rozbito figurę Jezusa na krzyżu Misyjnym z roku 1935 (który został postawiony na pamiątkę 1900 lecia Śmierci Jezusa). W kościele wojsko zorganizowało magazyn materiałów budowlanych a w zakrystii było biuro. Ślady po przechowywaniu cementu na budowę bunkrów są widoczne do tej pory na posadzce bocznej nawy (od strony południowej) kościoła, natomiast na środku kościoła niemieccy żołnierze palili ognisko. Z uwagi na to że był to teren wojskowy do kościoła nie było dostępu poza robotnikami którzy pracowali przy budowie bunkrów na terenie poligonu. Stan ten trwał do 18.08.1944 roku czyli do wkroczenia wojsk Radzieckich do Ocieki. 15 lutego 1945 wraca ks. Piotr Stary do parafii i zastaje kościół w opłakanym stanie (dachu nie ma bo został spalony wskutek działań wojennych, najbardziej pilną potrzebą jest budowa dachu który ochroni przed zalaniem. Trzeba jeszcze wspomnieć o ks. Szymonie Kobylińskim który krótko był w Naszej Parafii do przybycia ks. Piotra Starego, był to ks. z dawnych ziem polski w wschodzie które zostały wcielone do Związku Radzieckiego. Ks. Szymon Kobyliński w miarę możliwości na ówczesne czasy starał się zabezpieczyć kościół. Ks. Szymon znał język rosyjski i to trochę pomagało mu prowadzeniu prac przy kościele po wojennej zawierusze. Po powrocie ks. Piotra do parafii ks. Szymon odchodzi na tzw. ziemie odzyskane. Po ruszeniu frontu na zachód ks. Piotr Stary za pożyczone pieniądze kupuje drzewo na dach i majster Jezioro (Niestety brak imienia). Wykonuje dach na kościele przy pomocy okolicznych parafii które pomagają przy remoncie. Trzeba nadmienić że w Ociece w 1945 roku było około 100 domów.
W roku 1948 ks. Piotr Stary odchodzi z Ocieki do Rzochowa, natomiast do Ocieki przybywa ks. Michał Wojdak przed którym jeszcze dużo pracy przy kościele i plebani które są zniszczone po wojnie. W roku 1950 w maju odbudowano dzwonnicę, a 18 maja odbyło się poświęcenie dzwonnicy.
W roku 1958 odbyły się pierwsze w Ociece prymicje ks. Stefana Tokarza.

5 grudnia 1971 spadkobiercy Hrabiów Romerów z Ocieki przekazali na własność Parafii kaplicę cmentarną przez nich wybudowaną z grobowcami ich przodków zastrzegając sobie prawo do grobowców w podziemiach kaplicy.
W roku 1972 ks. Michał Wojdak składa rezygnację z urzędu proboszcza z powodów zdrowotnych na jego miejsce przybywa ks. Emil Sojka. Nowy proboszcz decyduje się na wymianę popękanych szyb w oknach. W 1973 przystępuje do wykonania odwodnienia placu kościelnego które to jest warunkiem uzyskania pozwolenia na wybudowanie ogrodzenia kościoła z cegły w roku 1973 w sierpniu prace są zakończone. W październiku 1974 rozpoczęto budowę ogrodzenia kościoła od wykonania fundamentów. W lipcu 1975 rozpoczęto budowę ogrodzenia kościoła z cegieł pod kierownictwem p. Feliksa Furmanka budowa trwała 18 dni. W roku 1976 wykonano prace zabezpieczające mury kościoła uszkodzone przez pociski i odłamki w czasie II Wojny Światowej.
W roku 1977 wykonano prace przy nowym ołtarzu soborowego „twarzą do Ludu” z białego marmuru, w ołtarzu znajdują się relikwie: Św. Wiktora, Św. Jukundiana, Św. Faustusa, Św. Klaudiusza, Św. Kryspina, Św. Rewokatusa.
W roku 1978 wykonano chodnik wokół kościoła, oraz poświęcono nowe pancerne tabernakulum.
W roku 1981 rozpoczęto prace przy budowie kaplicy bocznej od południowej strony Naszego kościoła, w tym samym roku poświęcono wzniesioną na 550 lecie powstania Ocieki figury Matki Bożej Fatimskiej.
28.listopada 1981 umiera ks. Michał Wojdak wieloletni proboszcz Naszej Parafii.
Jego zasługą jest dokończenie remontu dachu kościoła i plebanii budowa organistówki i nowego budynku gospodarczego budynku na plebani.
24 października zakończono budowę kaplicy bocznej od południowej strony kościoła.
4 kwietnia były Święta Wielkanocne a zaraz po świętach przystąpiono do budowy rusztowania w kościele, które było potrzebne do pracy malarskiej przy malowaniu polichromii naszego kościoła. 12 kwietnia 1983 rusztowanie jest gotowe i do pracy przystępują malarze. Wykonawcą prac malarskich był p. prof. Jerzy Lubański z Krakowa.
3 marca 1984 zakończono prace malarskie przy polichromii trwają jeszcze prace przy złoceniach ołtarza, ambony, i konfesjonałów.
25 listopada 1984 następuje Poświęcenie polichromii przez biskupa Piotra Bednarczyka w uroczystości uczestniczył również p. Jerzy Lubański wykonawca.
22 listopada 1987 umiera ks. Emil Sojka który administrował parafię Ocieka 15 lat. Mszę pogrzebową sprawował ks. biskup Władysław Bobowski.
12 stycznia 1988 proboszczem Naszej Parafii zostaje ks. Jan Gaworczyk wikary w Naszej Parafii.
13.maja 1991 rozpoczyna się w Naszej Parafii budowa nowej plebanii według projektu p. mgr inż Stanisława Gaworczyka.

4 grudnia 1991 Zakończono pierwszy etap budowy (czyli stan surowy pod dachem).
25 marca 1991 Papież Jan Paweł II wydaje bullę papieską dla kościoła w Polsce, w wyniku której Nasza Parafia pozostaje (okoliczne parafie są pod administracją nowej diecezji Rzeszowskiej) w Diecezji Tarnowskiej.
W roku 2008 rozpoczęto remont naszego kościoła w czasie którego wykonano: wymianę blachy stalowej na miedzianą, wymieniono okna, wypełniono zaprawę w spoinach muru kościoła, wymieniono uszkodzone cegły w murze, wymieniono rynny na miedziane, wymieniono połamane dachówki na murze ogrodzenia Kościoła i wiele innych drobnych robót. Prace te zakończyły się w roku 2013.

Wszystkie informacje pochodzą z Kroniki Parafialnej.

Historia  Kościoła w Ociece (murowanego).

Parafia Św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Ociece