Garść myśli człowieka wierzącego

Po swym zmartwychwstaniu, wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia, Jezus ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której wyrzucił siedem złych duchów.

Ona poszła i oznajmiła to tym, którzy byli z Nim, pogrążonym w smutku i płaczącym. Oni jednak słysząc, że żyje i że ona Go widziała, nie chcieli wierzyć. Potem ukazał się w innej postaci dwom z nich na drodze, gdy szli na wieś. Oni powrócili i oznajmili pozostałym. Lecz im też nie uwierzyli. W końcu ukazał się samym Jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im brak wiary i upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego. I rzekł do nich: "Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu".

Rozważanie do Ewangelii:

Bez wątpienia wiara w zmartwychwstanie nie jest rzeczą łatwą. Mimo, że wszyscy chcielibyśmy żyć wiecznie, kiedy ktoś mówi nam o zmartwychwstaniu, rodzi się w nas zaraz podejrzenie, że to nie jest prawda, lecz "pobożne życzenie". W każdym razie łatwiej wierzymy w złe wieści, niż dobre - w to, że nie ma życia wiecznego, niż w to, że jest. Pan Jezus to rozumie i dlatego chce nam dać doświadczenie tego, co dobre, chce nam dać doświadczenie spotkania z Nim. Nam dziś też chce dać takie doświadczenie. On potrzebuje jednak tego, abyśmy w obliczu słabej wiary nie uciekali przed modlitwą, która ma służyć spotkaniu z Bogiem. I abyśmy nie uciekali przed wspólnotą uczniów Chrystusa (Kościołem), w której On się ukazuje.

Parafia Św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Ociece